Archivo de la categoría: Rosetta

Desolazione a colazione

I did join the race

Hunting for success

Selling dreams was all I knew

For the rising stars and I did work hard

All my feelings are with you

Where I am

Where you are

Che cosa stai guardando? Il caffè di fronte.

Dicono che stia per venire l’uragano

e per partire l’amante.

Sono nella vuota квартира,

e scrivo con tutto che mi rimangono.

Cosi la vita gira.

Va come va! La polvere già spechiava.

Mi riesce difficile tenere gli occhi aperti.

Il nostro letto ci ancora aspettava.

Ho la bocca piena di ovatta.

Dopo che ti ho scritto per rivederti

e ho restituito quello che potevo.

Posso fare qualcosa per te, Madea?

Darti un po di sollievo.

Ma non c’e nient’altro da fare.

Nessun dorma, o, ragazza del mare

Requiescat in pace

Il tuo, Liber.

Vincerò.

1 comentario

Archivado bajo Próxima Parada, Rosetta, Verba

If – Si – Rudyard Kipling

If you can keep your head when all about you

   Are losing theirs and blaming it on you;

If you can trust yourself when all men doubt you,

   But make allowance for their doubting too;

.

If you can wait and not be tired by waiting,

   Or, being lied about, don’t deal in lies,

Or, being hated, don’t give way to hating,

   And yet don’t look too good, nor talk too wise;

.

If you can dream—and not make dreams your master;

   If you can think—and not make thoughts your aim;

If you can meet with triumph and disaster

   And treat those two impostors just the same;

.

If you can bear to hear the truth you’ve spoken

   Twisted by knaves to make a trap for fools,

Or watch the things you gave your life to broken,

   And stoop and build ’em up with wornout tools;

.

If you can make one heap of all your winnings

   And risk it on one turn of pitch-and-toss,

And lose, and start again at your beginnings

   And never breathe a word about your loss;

.

If you can force your heart and nerve and sinew

   To serve your turn long after they are gone,

And so hold on when there is nothing in you

   Except the Will which says to them: “Hold on”;

.

If you can talk with crowds and keep your virtue,

   Or walk with kings—nor lose the common touch;

If neither foes nor loving friends can hurt you;

   If all men count with you, but none too much;

.

If you can fill the unforgiving minute

With sixty seconds’ worth of distance run—

   Yours is the Earth and everything that’s in it,

And—which is more—you’ll be a Man, my son!

♠♡♣♢

Si puedes mantener la cabeza en su sitio cuando todos a tu alrededor
la pierden y te culpan a ti.
Si puedes seguir creyendo en ti mismo cuando todos dudan de ti,
pero también toleras que tengan dudas.

Si puedes esperar y no cansarte de la espera;
o si, siendo engañado, no respondes con engaños,
o si, siendo odiado, no incurres en el odio.
Y aun así no te las das de bueno ni de sabio.

Si puedes soñar sin que los sueños te dominen;
Si puedes pensar y no hacer de tus pensamientos tu único objetivo;
Si puedes encontrarte con el Triunfo y el Desastre,
y tratar a esos dos impostores de la misma manera.

Si puedes soportar oír la verdad que has dicho,
tergiversada por villanos para engañar a los necios.
O ver cómo se destruye todo aquello por lo que has dado la vida,
y remangarte para reconstruirlo con herramientas desgastadas.

Si puedes apilar todas tus ganancias
y arriesgarlas a una sola jugada;
y perder, y empezar de nuevo desde el principio
y nunca decir ni una palabra sobre tu pérdida.

Si puedes forzar tu corazón, y tus nervios y tendones,
a cumplir con tus objetivos mucho después de que estén agotados,
y así resistir cuando ya no te queda nada
salvo la Voluntad, que les dice: “¡Resistid!”.

Si puedes hablar a las masas y conservar tu virtud.
O caminar junto a reyes, sin menospreciar por ello a la gente común.
Si ni amigos ni enemigos pueden herirte.
Si todos pueden contar contigo, pero ninguno demasiado.

Si puedes llenar el implacable minuto,
con sesenta segundos de diligente labor
Tuya es la Tierra y todo lo que hay en ella,
y —lo que es más—: ¡serás un Hombre, hijo mío!

Robado de https://confidencialcolombia.com/tabletas/si-poema-de-rudyard-kipling/2021/03/07/

Deja un comentario

Archivado bajo Proverbia, Rosetta, Verba

Guido de Giorgio – Retornar a los orígenes no significa retroceder

Guido de Giorgio: Le retour aux origines n’est pas retour en arrière. Recuperado  desde Mizaine.info https://bit.ly/2YirVR 

Guido de Giorgio fue una de las figuras más inspiradas del pensamiento tradicional del siglo veinte. Mizaine.info publica uno de sus textos, verdadero manifiesto tradicional, seguido de una nota bibliográfica de Phillippe Baillet.

Este mundo se dirige hacia su fin: inexorablemente, luego de siglos, se dirige hacia su final.

Los representantes oficiales de las grandes tradiciones han terminado por pactar con la decadencia de los profanos. Todo lo que era sagrado se ha vuelto dominio de laicos, quienes han desmantelado todos los templos para hacer perecer el eco de la palabra verdadera.

La decadencia de Europa a partir del siglo XIV es el fruto de esta laicización del espíritu, de las costumbres y de la vida.

 Quien comprenda las razones profundas de esta desagregación secular, podrá oponerse al derrumbe del templo audaz de su fuerza, fuerza de la verdad que quiere retornar a sus santos orígenes.

Retornar a los orígenes, no volver hacia atrás, porque no es posible volver en reversa.

En esta vida, indisociable de la sucesión, no se puede tener momentos idénticos: cada torbellino es nuevo en el tumulto de las olas.

Los falseadores de la verdad.

En cambio, uno puede regresar a los orígenes, a un espíritu normal de comprensión de la verdad, y orientar todas las fuerzas del conocimiento en una dirección que esté sobre el eje mismo de las verdades tradicionales.

Los hombres de hoy —un hoy que dura siglos—son falseadores de la verdad; han corrompido la vida y el pensamiento, imponiéndole a Europa y, luego, al mundo entero sus múltiples histerias en los dos dominios del pensamiento y de la acción.

Ellos, los que hablan en nombre del Espíritu, del Arte, de la Humanidad, no hablan en efecto más que por y para sí mismos: imponen sus alucinaciones, sus tinieblas, su idiotez. Según Santo Tomás, estos hombres no son más que rudissimi idiotae, que vaciaron el templo y construyeron un sendero de ídolos de arcilla.

Apelan a estos ídolos, desperdicio de tierra estéril de Espíritu, de Arte, de Humanidad.

Junto a Dante, se alcanzó la primavera de Europa. Aquella que —a través del Renacimiento, la Reforma y la Revolución— se arrojó en brazos de la demencia, de la muy atroz demencia de los viejos infantes en delirio.

Dante es el último vidente, el último poeta que ha intentado integrar dos mundos, de hacer coincidir dos esferas, de redimir una época de transición y de preparación hacia la transparencia del símbolo y hacia la vida substancial.

Antes y después de él, los raros espíritus que podían todavía comprender la verdad de la enseñanza tradicional debieron ocultarse y revestirse de hábitos engañosos para poder vivir en medio de un mundo corrompido por la intoxicación de los profanos.

Fuera de la tradición, no hay justificación para la vida

Hay todavía más de estos hombres y forman una pequeña falange desde una altura que los profanos no alcanzarán jamás, porque no es de esta vida ni de este mundo. Ellos miran la inmensa miseria que ha ensombrecido Europa y a todos los homúnculos que no hacen más que propagar sobre la faz de la tierra sus propósitos envenenados, que crear fantasmas y obligar a otros a arrodillarse ante estos fantasmas.

Fuera de la tradición, no hay justificación alguna para el pensamiento y la vida, para la contemplación y la acción.

Entiendo por Contemplación la realización efectiva de la verdad; y por Acción, la conformidad de la vida al principio de la realización.

En términos bien claros, tales son los dos polos que llamo tradicionales: la verdadera espiritualidad (contemplación) y la vida informada, puesta en forma por los principios de esta espiritualidad (acción).

Pero la Verdad no puede elevarse de aquello de lo que huye, de lo que no se agarra nunca, de eso que está bajo el efecto de la sola ilusión, como es el caso de las artes, ciencias y de las filosofías. Puede dar la impresión de ir más allá de lo humano, hacia el plano de una fugaz sentimentalidad realizadora.

La verdadera espiritualidad o contemplación debe tener raíces en lo que está más allá de la vida y la muerte, allí donde solamente uno puede decir incipit Vita Nova (« así comienza la vida nueva », título de una obra de la juventud de Dante, nde[1]). Respecto al estado humano, tal vida no es más que la verdadera vida: la vida eterna. Este es el dominio tradicional, el dominio de la ciencia sacra donde se despliega la verdadera espiritualidad.

La santa falange de los Inmortales

Más escasos aún son los pauci optimi, quienes fueron, son y serán los detentadores de la Ciencia Sagrada y que constituyen la santa falange de los Inmortales (en el sentido literal y absoluto del término). No demandan nada al mundo: no desean honores ni reconocimiento ni poder.

Sólo demandan poder perseverar en su realización contemplativa; poder mantener encendida la llama de Vesta; y, durante la época de los cataclismos necesarios, poder preparar el Arco Santo que guardará intacto el depósito tradicional, asegurando así el vínculo entre este mundo y el otro, la resolución del aquí en el más allá.

Pero si la Contemplación es el centro de la unidad esencial, la sola ciencia sagrada por excelencia; la Acción es verdaderamente lo que domina el mundo en los dominios del sentimiento, del combate y de las obras.

Sin embargo, para que la acción se pueda justificar, debe ser algo sagrado, un acto sacrificial.

No es posible vivir sólo por vivir

─materialismo─ ni vivir sólo para pensar ─idealismo─ ni vivir sólo para actuar ─mecanismo─.

La vida no tiene más sentido que ser una comedia, una comedia sagrada, calcada de un sistema ritual cuyo centro no cesa de pertenecer a una esfera suprahumana: la Contemplación, la Unidad tradicional, la Ciencia Sagrada.

El equilibrio en el mundo es alcanzado cuando la Contemplación y la Acción se orientan hacia el eje tradicional, es decir, cuando una tradición está en acto, no sólo en potencia, y cuando ella es integral: afirmándose teóricamente como contemplación realizadora de la verdad y, prácticamente, como santificación de la acción, referencia de toda la vida al principio o al conjunto de principios que forman la verdadera espiritualidad tradicional.

Nota biográfica:

« Nacido en San Lupo (provincia de Benevento) en 1890, Guido de Giorgio completó sus estudios de filosofía y presentó una disertación de inspiración “orientalista” en la Universidad de Nápoles.

Todavía muy joven, viajó a Túnez a enseñar italiano justo antes de la Primera Guerra. Su reencuentro con los representantes del esoterismo islámico, en particular con el sufí Kheireddine, será decisiva para la continuación de su itinerario intelectual y espiritual.

Algunos años después del fin de la Gran Guerra, De Giorgio conoció a René Guénon en Paris, más precisamente en el Museo Guimet.

Sus lazos de amistad profundos y duraderos unieron a los dos hombres (…) Católico bastante singular, calificado por Piero Di Vona como « el mejor discípulo italiano de René Guénon », De Giorgio recurre seguido a una formulación típicamente sufí para expresar verdades bastante cristianas.

No es exagerado decir que « por intermedio de Guénon (…) la visión islámica del absoluto hizo su primera aparición en Italia » (Di Vona). Philippe Baillet.

Источник: Guido de Giorgio – Retornar a los orígenes no significa retroceder

4 comentarios

Archivado bajo Rosetta

Ιθάκη

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους·
να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά·
σε πόλεις Aιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.

Κωνσταντίνος Πέτρου Καβάφης (Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984) 

____________

Для Лине,

 

Когда задумаешь отправиться к Итаке,
молись, чтоб долгим оказался путь,
путь приключений, путь чудес и знаний.
Гневливый Посейдон, циклопы, лестригоны
страшить тебя нисколько не должны,
они не встанут на твоей дороге,
когда душой и телом будешь верен
высоким помыслам и благородным чувствам.
Свирепый Посейдон, циклопы, лестрнгоны
тебе не встретятся, когда ты сам
в душе с собою их не понесешь
и на пути собственноручно не поставишь.

Молись, чтоб долгим оказался путь.
Пусть много-много раз тебе случится
с восторгом нетерпенья летним утром
в неведомые гавани входить;
у финикийцев добрых погости
и накупи у них товаров ценных –
черное дерево, кораллы, перламутр, янтарь
и всевозможных благовоний сладострастных,
как можно больше благовоний сладострастных;
потом объезди города Египта,
ученой мудрости внимая жадно.

Пусть в помыслах твоих Итака будет
конечной целью длинного пути.
И не старайся сократить его, напротив,
на много лет дорогу растяни,
чтоб к острову причалить старцем –
обогащенным тем, что приобрел в пути,
богатств не ожидая от Итаки.

Какое плаванье она тебе дала!
Не будь Итаки, ты не двинулся бы в путь.
Других даров она уже не даст.

И если ты найдешь ее убогой,
обманутым себя не почитай.
Теперь ты мудр, ты много повидал
и верно понял, что Итаки означают.

Константинос Кавафис http://www.world-art.ru/people.php?id=41898

____________

As you set out for Ithaka
hope the voyage is a long one,
full of adventure, full of discovery.
Laistrygonians and Cyclops,
angry Poseidon—don’t be afraid of them:
you’ll never find things like that on your way
as long as you keep your thoughts raised high,
as long as a rare excitement
stirs your spirit and your body.
Laistrygonians and Cyclops,
wild Poseidon—you won’t encounter them
unless you bring them along inside your soul,
unless your soul sets them up in front of you.

Hope the voyage is a long one.
May there be many a summer morning when,
with what pleasure, what joy,
you come into harbors seen for the first time;
may you stop at Phoenician trading stations
to buy fine things,
mother of pearl and coral, amber and ebony,
sensual perfume of every kind—
as many sensual perfumes as you can;
and may you visit many Egyptian cities
to gather stores of knowledge from their scholars.

Keep Ithaka always in your mind.
Arriving there is what you are destined for.
But do not hurry the journey at all.
Better if it lasts for years,
so you are old by the time you reach the island,
wealthy with all you have gained on the way,
not expecting Ithaka to make you rich.

Ithaka gave you the marvelous journey.
Without her you would not have set out.
She has nothing left to give you now.

And if you find her poor, Ithaka won’t have fooled you.
Wise as you will have become, so full of experience,
you will have understood by then what these Ithakas mean.

Translated by Edmund Keeley/Philip Sherrard

__________

Cuando te encuentres de camino a Ítaca,
desea que sea largo el camino,
lleno de aventuras, lleno de conocimientos.
A los Lestrigones y a los Cíclopes,
al enojado Poseidón no temas,
tales en tu camino nunca encontrarás,
si mantienes tu pensamiento elevado, y selecta
emoción tu espíritu y tu cuerpo tienta.
A los Lestrigones y a los Cíclopes,
al fiero Poseidón no encontrarás,
si no los llevas dentro de tu alma,
si tu alma no los coloca ante ti.

Desea que sea largo el camino.
Que sean muchas las mañanas estivales
en que con qué alegría, con qué gozo
arribes a puertos nunca antes vistos,
deténte en los emporios fenicios,
y adquiere mercancías preciosas,
nácares y corales, ámbar y ébano,
y perfumes sensuales de todo tipo,
cuántos más perfumes sensuales puedas,
ve a ciudades de Egipto, a muchas,
aprende y aprende de los instruidos.

Ten siempre en tu mente a Ítaca.
La llegada allí es tu destino.
Pero no apresures tu viaje en absoluto.
Mejor que dure muchos años,
y ya anciano recales en la isla,
rico con cuanto ganaste en el camino,
sin esperar que te dé riquezas Ítaca.

Ítaca te dio el bello viaje.
Sin ella no habrías emprendido el camino.
Pero no tiene más que darte.

Y si pobre la encuentras, Ítaca no te engañó.
Así sabio como te hiciste, con tanta experiencia,
comprenderás ya qué significan las Ítacas.

Tomado de http://ciudadseva.com/texto/itaca/

____________

Lorsque tu mettras le cap sur Ithaque,
fais de sorte que ton voyage soit long,
plein d’aventures et d’expériences.
Les Lestrygons et les Cyclopes,
et la colère de Poséidon ne crains,
ils ne se trouveront point sur ton chemin
si ta pensée reste élevée, si une émotion de qualité
envahit ton esprit et ton corps. Lestrygons Cyclopes,
et la fureur de Poséidon tu n’auras à affronter
que si tu les portes en toi,
si c’est ton âme qui les dresse devant toi.

Fais de sorte que ton parcours soit long.
Que nombreux soient les matins
oú – avec quel délice et quelle joie! –
tu découvriras des ports inconnus,
des ports nouveaux pour toi, et tu iras
t’arrêter devant les échoppes Phéniciennes
pour acquérir les belles marchandises
nacres, coraux, ambres, ébènes
et des parfums voluptueux,
surtout beaucoup de parfums voluptueux;
et tu iras d’une ville Egyptienne à l’autre
pour apprendre, et encore apprendre, de la bouche des savants.

La pensée d’Ithaque ne doit pas te quitter.
Elle sera toujours ta destination.
Mais n’écourte pas la durée du voyage.
Il vaut mieux que cela prenne des longues années
et que déjà vieux tu atteignes l’île,
riche de tout ce que tu as acquis sur ton parcours
et sans te dire
qu’Ithaque t’amènera des richesses nouvelles.

Ithaque t’a offert le beau voyage.
Sans elle, tu n’aurais pas pris la route.
Elle n’a plus rien à te donner.

Et si tu la trouvais pauvre, Ithaque ne t’a pas trompé.
Sage à présent et plein d’expérience,
tu as certainement compris
ce que pour toi Ithaque signifie.

Traduit par François Sommaripas

________________

Se partires um dia rumo à Ítaca
Faz votos de que o caminho seja longo
repleto de aventuras, repleto de saber.
Nem lestrigões, nem ciclopes,
nem o colérico Posidon te intimidem!
Eles no teu caminho jamais encontrarás
Se altivo for teu pensamento
Se sutil emoção o teu corpo e o teu espírito. tocar
Nem lestrigões, nem ciclopes
Nem o bravio Posidon hás de ver
Se tu mesmo não os levares dentro da alma
Se tua alma não os puser dentro de ti.
Faz votos de que o caminho seja longo.
Numerosas serão as manhãs de verão
Nas quais com que prazer, com que alegria
Tu hás de entrar pela primeira vez um porto
Para correr as lojas dos fenícios
e belas mercancias adquirir.
Madrepérolas, corais, âmbares, ébanos
E perfumes sensuais de toda espécie
Quanto houver de aromas deleitosos.
A muitas cidades do Egito peregrinas
Para aprender, para aprender dos doutos.
Tem todo o tempo ítaca na mente.
Estás predestinado a ali chegar.
Mas, não apresses a viagem nunca.
Melhor muitos anos levares de jornada
E fundeares na ilha velho enfim.
Rico de quanto ganhaste no caminho
Sem esperar riquezas que Ítaca te desse.
Uma bela viagem deu-te Ítaca.
Sem ela não te ponhas a caminho.
Mais do que isso não lhe cumpre dar-te.
Ítaca não te iludiu
Se a achas pobre.
Tu te tornaste sábio, um homem de experiência.
E, agora, sabes o que significam Ítacas.

Constantino Kabvafis (1863-1933) 
in: O Quarteto de Alexandria – trad. José Paulo Paz.

__________________

Quando ti metterai in viaggio per Itaca
devi augurarti che la strada sia lunga,
fertile in avventure e in esperienze.
I Lestrigoni e i Ciclopi
o la furia di Nettuno non temere,
non sarà questo il genere di incontri
se il pensiero resta alto e un sentimento
fermo guida il tuo spirito e il tuo corpo.
In Ciclopi e Lestrigoni, no certo,
né nell’irato Nettuno incapperai
se non li porti dentro
se l’anima non te li mette contro.

Devi augurarti che la strada sia lunga.
Che i mattini d’estate siano tanti
quando nei porti – finalmente e con che gioia –
toccherai terra tu per la prima volta:
negli empori fenici indugia e acquista
madreperle coralli ebano e ambre
tutta merce fina, anche profumi
penetranti d’ogni sorta;
più profumi inebrianti che puoi,
va in molte città egizie
impara una quantità di cose dai dotti

Sempre devi avere in mente Itaca –
raggiungerla sia il pensiero costante.
Soprattutto, non affrettare il viaggio;
fa che duri a lungo, per anni, e che da vecchio
metta piede sull’isola, tu, ricco
dei tesori accumulati per strada
senza aspettarti ricchezze da Itaca.
Itaca ti ha dato il bel viaggio,
senza di lei mai ti saresti messo
in viaggio: che cos’altro ti aspetti?

E se la trovi povera, non per questo Itaca ti avrà deluso.
Fatto ormai savio, con tutta la tua esperienza addosso
già tu avrai capito ciò che Itaca vuole significare.

Trovato in https://fivosvalachis.weebly.com/itaca.html

__________

 

http://lyricstranslate.com/de/ithaki-ithaki-ithaka.html#ixzz5AEt1JcBT

Wenn Du aufbrichst nach Ithaka,
wünsch’ Dir, dass Deine Reise lang sein wird,
voll mit Abenteuern, voll mit Wissen.
Vor den Lästrygonen und Zyklopen,
dem wilden Poseidon fürchte Dich nicht,
solche wirst Du niemals auf Deinem Wege finden,
solange Du Deine Gedanken hoch erheben hälst, solange auserwählte Emotion Deinen Geist und Deinen Körper berührt.
Den Lästrygonen und Zyklopen,
dem wilden Poseidon wirst Du nicht begegnen,
wenn Du sie nicht in Deiner Seele trägst,
wenn Deine Seele sie nicht vor Dich stellt.
Wünsch’ Dir, dass die Reise lang sein wird.
Viele sommerliche Morgen soll’n es sein,
an denen mit welch’ Befriedigung, mit welcher Freude
Du in erstgesehenen Hafen einfährst.
Halt’ an an fönizischen Handelsstätten,
um deren feine Waren zu ergattern,
Perlmutte und Korallen, Bernsteine und Ebenhölzer,
und sinnliche Aromen jeder Art,
soviel Du kannst reichlich sinnliche Aromen.
In viele Ägyptische Städte gehe,
um zu lernen und lerne von den Studierten.
Immer in Deinem Geiste behalte Ithaka.
Deine dortige Ankunft ist Dein Ziel.
Aber dräng’ Deine Reise bloß nicht zur Eile.
Besser ist’s, wenn sie viel Jahre lang dauert.
Und erst als Greis die Insel erreichst,
reich mit Allem, was Du auf dem Weg gewonnen,
nicht erwartend, dass Dir Ithaka Reichtum bescheren würde.
Ithaka gab’ Dir die schöne Reise.
Ohne sie hättest Du Dich nicht auf den Weg gemacht.
Mehr kann sie Dir nicht mehr geben.
Auch, wenn Du sie ärmlich findest, sie hat Dich nicht getäuscht.
So weise Du geworden, mit so viel Erfahrung,
wirst Du schon längst verstanden haben, was Ithakas bedeuten.

2 comentarios

Archivado bajo Rosetta

Время

Поторопись! Время идёт…
Как быстро летит время!
Ещё не время расстраиваться, всё будет хорошо
Нам надо быстро подписать котракт! Время – деньги.
Всему своё время
Я понимаю, что тебе плохо, но время лечит, скоро будет легче!
Мы уже отдохнули, теперь пора поработать. Делу время, потехе час.
Время от времени
Время не любит, когда его убивают
Я всегда хорошо сплю когда надо работать
Она часто меня вспоминает
Ты никогда не опаздываешь
Я редко туда хожу
Почему Время не отвечает?
Мужчина забывает
Я открываю дверь
Сейчас время не отдыхает
Я отвечаю на вопрос
Мы снова дома
Не за что. Только слова. Я не умею делать больше чтобы дать тебе хороший день

Deja un comentario

Archivado bajo Rosetta

Zufällige Zitate

«In Lebensgefahr sind wir immer. Man muss nur auf Gott vertrauen» — F. F.

Er soll ihn verarzten, und dann werde ich ihn vernehmen

Der Pöbel hat versucht, ihn zu lynchen

Der Pöbel hat versucht, ihn zu lynchen

Gib dem Luder ordentlich Puder

Innige Zuneigung mit fünf Buchstaben

Es gibt kein Epos mehr. Das ist unseres Epos.

Ich werde dir mit all der Stille des Planeten zuhören und deine Augen ansehen, als wären sie die letzten dieses Landes.

Die Herren denken sich laufend schlaue Namen für Churchill aus

Da hat es der liebe Gott ja noch mal gut mit ihm gemeint

Ich melde mich, sobald ich etwas in Erfahrung bringe

«Es ist nichts», hat er noch gesagt, dann hat er das Bewusstsein verloren.

ich hoffe, ich komme nicht ungelegen

Das ist jetzt vorbei!

Jedes Zuwarten verringert unsere Chancen

Wenn man damit zufrieden ist, zu dienen. Manche ertragen es nicht.

man hat also zwei Fliegen mit einer Klappe geschlagen

da werden die Menschen hingerichtet, schon beim geringsten Verdacht

Ein Krieg ist immer eine empfindliche Störung des Wirtschaftslebens

Frankreich und Russland umklammern uns von Wsten und Osten

Frankreich und Russland umklammern uns von Westen und Osten

Ihren kann man nicht beschmutzen

Unbedingt.

Gefängnis wegen Erregung der öffentlichen Ärgernis

Zieh mir mein Höschen aus

Wenn du Ja sagst, kann er dich gegen deinen Willen einweisen lassen

Lassen Sie sich vom ersten Eindruck nicht abschrecken

Wenn Sie wollen, daß ich Ihnen helfe, antworten Sie

Sagen Sie ihn, daß er verschwinden soll

Befehlen Sie es ihm

Seien Sie stärker als er

Willst du dir wirklich von dieser Nutte Befehle geben lassen?

Nehmen Sie die Nadel raus!

Du bist das Beste, was mir seit einer Ewigkeit passiert ist

Ich glaube, ich verstehe so langsam, wie du dich an die ganze Kacke gewöhnen konntest

Der Unterschied zwischen Vergangenheit, Gegenwart und Zukunft ist nur eine Illusion, wen auch eine hartnäckige… — Albert Einstein

Wir vertrauen darauf, dass die Zeit linear verläuft. Dass sie auf ewig gleichförmig voranschreitet. Bis die Unendlichkeit. Aber die Unterscheidung von Vergangenheit, Gegenwart und Zukunft ist nichts als eine Illusion. Gestern, heute, morgen folgen nicht aufeinander. Sie sind in einem ewigen Kreis miteinander verbunden. Alles ist miteinander verbunden.

Deja un comentario

Archivado bajo Proverbia, Rosetta